วัยแสบสาแหรกขาด โครงการ 2
ตอนที่ 17
แม้ทรายจะอยู่ที่บ้านสักทอง แต่ครูชิชาวิดีโอคอลหาทรายและเปิดทิ้งไว้ให้ทรายเห็นสิ่งที่กรทำอยู่ ทรายดูตลอดการประชุมแล้วยิ้มด้วยความภูมิใจ
ในที่ประชุมยังฮือฮากับการพูดของบุ๊ค เด็กๆต่างมองบุ๊คพูดคุยกันอย่างทึ่ง ครูพรรณีมองกรแล้วส่งกระดาษโน้ตเล็กๆที่เขียนว่า “สรุปเลยค่ะ” กรจึงกล่าวสรุป
“ครูว่าที่บุ๊คพูดมาก็ครอบคลุมหมดทุกอย่างแล้ว ครูหวังว่าเรื่องที่บุ๊คเปิดใจกับพวกเราในวันนี้จะเป็นประโยชน์กับทุกคน”
กรพูดถึง ‘เกม’ กับ ‘อีสปอร์ต’ ว่ายังเป็นประเด็นถกเถียงกันทั่วโลก บางประเทศไม่ยอมรับว่าเกมเป็นกีฬา... และองค์การอนามัยโลกให้คำนิยามว่า ‘การติดเกมเป็นโรคทางสุขภาพจิตที่มีผลรุนแรง’ และยังมีข่าวความรุนแรงต่างๆที่เกิดจากคนที่เล่นเกมจนเกินควบคุม หรือแม้แต่โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นในการแข่งขันอีสปอร์ตที่สหรัฐอเมริกา
พวกเด็กๆฟังแล้วซุบซิบกัน กรพูดต่อไปว่า
“ทำให้ครูต้องศึกษาอย่างรอบด้านและลึกซึ้งแต่ในเมื่อนักเรียนสนใจ เราเลยจะมาเจอกันตรงกลาง...ครูจะจัดชมรมให้ แต่เราต้องมีข้อตกลงดังต่อไปนี้” ทุกคนตั้งใจฟังว่ากรจะมีข้อตกลงอะไร กรพูดต่อเน้นๆว่า
“ข้อ 1 ผู้ปกครองต้องเห็นด้วย...ข้อ 2 ก่อนจะเริ่มกิจกรรม ครูจะมีคุณหมอมาให้ความรู้และบอกลักษณะของ ‘Healthy Gamer’ เล่นเกมอย่างไรไม่ให้เสียสุขภาพ และทุกครั้งก่อนจะเริ่มกิจกรรมของชมรม...เราต้องอัปเดตข่าวในวงการเกม ทั้งในด้านบวกและด้านลบเพื่อรู้เท่าทันสังคมที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว”
เด็กๆฟังแล้วพยักหน้าเห็นด้วย
“และข้อสุดท้าย นักเรียนทุกคนต้องทำแบบทดสอบจากเว็บไซต์ Healthy Gamer ของโรงพยาบาลศิริราชทุกๆหนึ่งเดือน เพื่อดูว่าอยู่ในกลุ่มเสี่ยงที่จะมีอาการติดเกมหรือเปล่า ถ้าทุกคนยอมรับข้อตกลง ครูจะเปิดชมรม ‘Healthy Gamer’ ให้ และในชมรมจะแยกย่อยเป็นหัวข้อต่างๆตามความสนใจ สุดท้ายครูขอปิดด้วยคำพูดของบุ๊ค...เราเล่นเกมได้ แต่เราต้องคุมเกม...” เด็กๆพูดต่อให้อย่างพร้อมเพรียงว่า ‘ไม่ให้เกมคุมเรา’ “ดีมาก!! ยินดีต้อนรับ Healthy Gamer ทุกคนครับ!!!”
พอกรปิดประชุม ครูพรรณีปรบมือก่อนเพื่อน
ครูน้อย ครูป้อง ครูชิชาและบรรดาครูปรบมือตามกึกก้อง กรหันมองอึ้งๆ บุ๊คปรบมือชื่นชมกรสุดๆ กลุ่มแจ๊ค นักเรียนและผู้ปกครองทุกคนในห้องปรบมือตามกราว
ครูพรรณีมองกรด้วยสายตาที่ยอมรับในตัวเขา กรดีใจที่ครูพรรณีมองตนอย่างยอมรับ
กรขอบคุณครูพรรณีที่ช่วยจัดทำเอกสารและจัดอภิปรายวันนี้ ครูพรรณียิ้มบอกว่าไปขอบคุณทรายเถอะ ทำให้กรคิดถึงทรายขึ้นมา กรกลับไปขอบคุณทรายแต่พอทรายขอกลับไปทำงานก็ตัดบท “จบนะ” แล้วเดินออกไปเลย ทรายได้แต่บ่นเสียงอ่อย “โหยยยย...ไม่ได้จริงๆเหรอ”
ooooooo
